Bezpłatny transport pacjenta ze szpitala do domu

11 lutego 2013, Ratownictwo, 15 komentarzy

Pani Maria została przewieziona karetką z domu do szpitala z powodu napadowego migotania przedsionków. Na co dzień jest sprawna, samodzielna, wezwała zespół ratownictwa medycznego z powodu dobrze jej znanego uczucia kołatania serca. Schorzenie to zostało u niej zdiagnozowane wiele lat temu, nawraca średnio 3 razy do roku. Po wykonaniu podstawowej diagnostyki, konsultacjach z lekarzami stosownych specjalizacji i umiarowieniu akcji serca lekami lekarz szpitalnego oddziału ratunkowego podjął decyzję o wypisaniu pacjentki ze szpitala. 72-letnia kobieta domaga się odwiezienia karetką do domu – czy jej żądania są podstawne?

Wielu pacjentów, zwłaszcza w podeszłym wieku i w sytuacji podobnej do pani Marii wychodzi z założenia, że skoro karetką do szpitala zostali przywiezieni to i karetką powinni zostać odwiezieni. W sytuacji kiedy lekarz informuje ich, że transport karetką im nie przysługuje, czują się poszkodowani, a część z pacjentów lub ich rodzin, będąc oburzonymi zaistniałą sytuacją, informuje media o bulwersującej postawie tzw. „służby zdrowia”.

Niestety w przypadkach podobnych do opisanego powyżej pacjenci i rodziny racji nie mają. Przepisy dokładnie określają, kiedy pacjentowi przysługuje bezpłatny transport ze szpitala do domu, kiedy za częściową odpłatnością, a kiedy nie przysługuje w ogóle (oczywiście płatny, jak każda usługa, może odbyć się zawsze).

Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, dokładnie Art. 41. mówi o tym, kiedy pacjentowi przysługuje bezpłatny transport sanitarny:

Art. 41. 1. Świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego podmiotu leczniczego, o którym mowa w przepisach o działalności leczniczej, udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem, w przypadkach:

1) konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w podmiocie leczniczym;

2) wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.

2. Świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego – w przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, w celu odbycia leczenia – do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem.

3. W przypadkach niewymienionych w ust. 1 i 2 na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego świadczeniobiorcy przysługuje przejazd środkami transportu sanitarnego odpłatnie lub za częściową odpłatnością.

Bezpłatny transport pacjenta do domu ze szpitala

Paragraf 6. Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego określa sytuacje, w których transport sanitarny przysługuje pacjentowi za powyżej wspomnianą częściową odpłatnością:

Przejazd środkami transportu sanitarnego w przypadkach niewymienionych w art. 41 ust. 1 i 2 ustawy, jest finansowany w 40% ze środków publicznych w przypadku:
1) chorób krwi i narządów krwiotwórczych,
2) chorób nowotworowych,
3) chorób oczu,
4) chorób przemiany materii,
5) chorób psychicznych i zaburzeń zachowania,
6) chorób skóry i tkanki podskórnej,
7) chorób układu krążenia,
8) chorób układu moczowo-płciowego,
9) chorób układu nerwowego,
10) chorób układu oddechowego,
11) chorób układu ruchu,
12) chorób układu trawiennego,
13) chorób układu wydzielania wewnętrznego,
14) chorób zakaźnych i pasożytniczych,
15) urazów i zatruć,
16) wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych

– gdy ze zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego wynika, że świadczeniobiorca jest zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymaga przy korzystaniu ze środków transportu publicznego pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Z powyższych zapisów wynika, kiedy pacjent może liczyć na bezpłatny transport ze szpitala do domu a kiedy za częściową odpłatnością – każdorazowo decyzję w tej sprawie podejmuje lekarz. W razie chęci pacjent może poprosić o transport sanitarny pełnopłatny, pytanie jednak, czy będzie się mu to opłacać? Nie sądzę.

Koszt taksówki w obrębie dużego miasta z reguły nie przekracza 30 zł. Koszt taksówki z Krakowa do Skawiny lub Zabierzowa, które leżą pod Krakowem, mniej niż 50 zł. Koszt transportu w jedną stronę karetką transportową w obrębie miasta to minimum 80-100 zł.

Oczywiście problem pojawia się w sytuacji, gdy ze szpitala zostaje wypisana osoba w podeszłym wieku, mieszkająca na wsi pod miastem, której nie stać na taksówkę, nie ma rodziny mogącej ją dowieźć do domu a środki komunikacji nie dojeżdżają w pobliże domu. Działania lekarzy w takich sytuacjach prawo nie przewiduje, można jedynie liczyć na wyrozumiałość medyka i to, że uda mu się znaleźć jakąś podstawę w stanie zdrowia pacjenta do zlecenia transportu bezpłatnego.



Wyświetlenia: 62 298

Podoba Ci się na Ratowniczym? Zapisz się!

Wyślę Ci bezpłatne zestawienie 400 skrótów wykorzystywanych w ratownictwie i medycynie, które otrzymasz po kilku minutach. Dodatkowo dzięki rejestracji otrzymasz dostęp do zamkniętej grupy na FB dla pasjonatów ratownictwa. Zero spamu, Twojego adresu nie udostępnię nikomu!





To nie koniec! Przeczytaj najnowsze wpisy: